Mój życiorys jest jednym z najdziwniejszych, na jakie udało mi się natrafić. Mój czas, dwudziesty wiek, napiera na mnie mnóstwem głosów i twarzy ludzi, którzy byli, których znałem, albo o nich słyszałem, a teraz ich nie ma. Niekiedy czymś się wsławili, bywają w encyklopediach, więcej jednak zapomnianych, i nie mogą tylko posłużyć się mną, tyrmem mojej krwi, moją ręką trzymającą pióro, żeby na chwilę powrócić między żyjących. Moje Abecadło jest zamiast: zamiast powieści, zamiast eseju o dwudziestym wieku, zamiast pamiętnika. Praca nad nim odpowiadała mojej głębokiej potrzebie, z wiekiem coraz silniej odczuwanej: potrzebie zanurzenia się w ten ludzki gąszcz, który nazywamy historią naszej współczesności, czy też po prostu naszą cywilizacją. Niezwykłe to widowisko i sam w nim uczestnicząc, zdumiewałem się jakimś nadmiarem, wymykającym się słowom.

"Na pocątku wsędy byli górole, a dopiero pote porobiyli się Turcy i Zydzi. Górole byli tyz piyrsymi "filozofami". "Filozof" ? to jest pedziane po grecku. Znacy telo co: "mędrol". A to jest pedziane po grecku dlo niepoznaki. Niby, po co mo fto wiedzieć, jak było na pocątku? Ale Grecy to nie byli Grecy, ino górole, co udawali greka. Bo na pocątku nie było Greków, ino wsędy byli górole". Tak ksiądz Józef Tischner w swoim największym bestsellerze wyjaśniał powstanie filozofii. Najnowsze wydanie zostało wzbogacone o jego nieznane dotąd teksty. Można się z nich na przykład dowiedzieć, że Arystoteles, chorując na żółtaczkę, napisał XII księgę Metafizyki.Księga zaginęła, ale odnalazła się na strychu w Rogoźniku. Nowym elementem są też bardzo zabawne przygody Sobka Chowańca z Jonkówek, spisane przez księdza Tischnera w latach 80. Książkę uzupełniono też posłowiem Wojciecha Bonowicza oraz esejem Dobrosława Kota, będącym filozoficzną analizą opowieści o góralskich filozofach. Historia filozofii po góralsku to znakomita lektura zarówno dla tych, którzy poszukują rozrywki, jak i dla tych, którzy chcą się czegoś dowiedzieć o filozofii, i to w zupełnie nieszablonowy sposób.